تاریخچه صنعت آسانسور در جهان

کشف نیروی موتورهای هیدرولیک

آب! بالا کشیدن آب، اولین دل مشغولی انسان در عصر ورود به دوره کشاورزی روشمند بود. بعدها، این آب بود که به مدت دو قرن در بالا کشیدن اجسام به کمک انسان آمد. در آغاز انقلاب صنعتی آنگاه که آب به بخار تبدیل شد خدمتگزاری قدرتمند بود . بخار آب که نقش وزنه تعادل را بازی می کرد و کابین را بالا می کشید، از موتورهایی به صورت مرکزی با نصب شده در محل تأمین می شد. بخار آب واسطه ای برای بالا و پایین کشیدن یک پیستون در سیلندر، پیش راندن یک موتور رانش مستقیم و یا کشیدن یک کابل بود. نیروی آب می توانست بارهای عظیمی را بالا بکشد و کابلهای چندتایی آسانسورهای مسافربر را تا ارتفاعات زیاد و با سرعت بالایی جا به جا کند.

در طول دوره استفاده از سیستم هیدرولیک، صنعت آسانسور آموخت که چگونه با استفاده ماهرانه از وزنه تعادل و اکومولاتور، فشار آب را افزایش دهد. نیاز به پیستون و سوپاپ، باعث رواج مواد و تکنیکهای جدیدی شد. آلياژهای جدیدی برای ساخت سیلندر پیستون و سوپاپها، برای استفاده در فشارهای بالا، ساخته شد و عملیات کم سر و صداتری را سبب گشت. و این شروعی برای رونمایی از آسانسور هیدرولیک بود.

در ابتدا تنها بارهای بزرگ با سیستمهای هیدرولیک به آهستگی در اسکله ها، کارگاه ها و کارخانه های بریتانیا جابجا می شدند، اندکی بعد با تغییراتی جابجایی بارهای سبک بخش تجاری و پس از چندی، حمل و نقل مسافر با آسانسور با سرعت های بالا شد. حالا دیگر بارهایی جابجا می شد که در ابتدا در ذهن نمی گنجید. اگر انگلیسیها در خط مقدم توسعه بالابرها با سیستم هیدرولیک برای آسانسور صنعتی و تجاری بودند اما این فرانسوی ها بودند که کاربردهای تازه ای برای آن در دنیای فرهنگ و تفریح و سرگرمی، یافتند و آن را در برج معروف ایفل و فروشگاه های بزرگ به کار گرفتند. سیستم هیدرولیک بار دیگر و در زمان سیستمهای برقی، گذشته افتخار آمیز خود را باز یافت، اما این بار روغن با آب جایگزین شده بود! در این زمان آمریکایی ها بودند که سیستم هوا – روغن را به سیستم تمام روغن، تغییر ماهیت داده و آن را در بالابرها به کار گرفتند.

سیستم هیدرولیک ابتدا در بخش حمل بار به کار گرفته شد اما با آمدن پمپنای کم صدا برای جا به جایی مسافر نقش چشمگیری بر عهده گرفت.

کشف سیستمهای هیدرولیک رانش مستقیم

دو دستگاه اسانسور مسافربر Edeux غول پیکر که در نمایشگاه پاریس در سال 1867 به نمایش در آمدند. این بخش مورد توجه 9 میلیون بازدید کننده از سراسر جهان قرار گرفت. در این زمان بود که فرانسوی ها واژه آسانسور را به کار گرفتند در حالی که انگلیسیها همچنان از واژه بالابر(lift)  استفاده می کردند.

تولید پیستون ها و چرخ دنده ها

در شکل، آسانسور ساخت اوتیس – طاقت را می بینید که از یک مارپیچ فلزی محکم در بالا کشیدن، امتداد یافته است. این مارپیچ ۲۰ اینچ طول داشت. یک پیچ مهره بزرگ، قرقره ها را نگهداشته و روی مارپیچ حرکت می کند و به دور یک چرخ دنده مخروطی پیچیده می شود

کابین بزرگ چوبی که با همان پیچ مهره بزرگ پشتیبانی می شود، به دور مارپیچ پیچیده و بالا و پایین می رود. سرعت آن کم بوده و با یک دستگیره از داخل کابین کنترل می شود. اسانسور به یک ترمز خودکار اصطکاکی و درهای خودکار مجهز بوده و یک سیال سرعت آسانسور در هنگام پایین آمدن فرود آن را به تأخیر می اندازد. این آسانسور قیمت بالایی معادل ۲۵ هزار دلار داشت، تنها دو دستگاه از این آسانسور ساخته شد که یکی در نیویورک و دیگری در فیلادلفیا مورد استفاده قرار گرفت.

پیستون های کششی دستگاه ساخت وارنر تا ۸ طبقه کابین را بالا می برد و بعضی انواع آن تا ۱۲ طبقه توان بالا کشیدن کابین را داشتند. عملیات در کابین با کابل کنترل می شد و می توانست کابین را به آهستگی و نرمی و در سرعتهای بالا به پایان برساند. اکومولاتور، کار راندن کابین را بسیار راحت ساخته بود. نکته بسیار مهم این که محفظه روغنی آن در تقیه سر سیلندر قرار داشت .

منبع : مجله دنیای آسانسور